Aktualności :: STALOWA WOLA STALOWA MOC

Aktualności

Rozstrzygnięcie konkursu

,,Stalowa wola - zwykli ludzie - niezwykłe czyny”
w 25 rocznicę strajków ,,Solidarności” w Stalowej Woli

Wśród uczniów szkół podstawowych nagrodzeni zostali:

I miejsce – Mateusz Szkutnik klasa VI d, Szkoła Podstawowa nr 11 – nagroda – rower
II miejsce – Jagoda Cyba klasa V b, Szkoła Podstawowa nr 11, nagroda – aparat
fotograficzny cyfrowy
II miejsce – Anna Bielec 13 lat, Szkoła Podstawowa nr 11, nagroda – aparat
fotograficzny cyfrowy
III miejsce – Eliza Moskal, Szkoła Podstawowa nr 12, nagroda – MP 4.

Wyróżnieni zostali:
Magdalena Kubik klasa VI d, Szkoła Podstawowa nr 11, nagroda – słuchawki
Patryk Kaczmarek klasa V c, Szkoła Podstawowa nr 11, nagroda – słuchawki
Oskar Drużyński klasa VI d, Szkoła Podstawowa nr 11. nagroda – słuchawki

Wśród uczniów gimnazjów i szkół ponadgimnazjalnych nagrodzeni zostali:
I miejsce – Weronika Wołoszyn i Paweł Krzysiak - za słuchowisko radiowe „Były takie
dni” – Katolickie Liceum Ogólnokształcące w Stalowej Woli, nagrody – tablety
II miejsce – Aleksander Siwek - za prezentację „Stalowa Wola – zwykli ludzie
niezwykle czyny” – Gimnazjum nr 5 w Stalowej Woli, nagroda - tablet
III miejsce – Lidia Banach – za wiersz „Huragan ku wolności” - Gimnazjum nr 6
w Stalowej Woli nagroda – aparat fotograficzny cyfrowy.

Wyróżnieni zostali:
Natalia Cebula, Paulina Tofil, Karolina, Martyniuk – za audycję telewizyjną
– Gimnazjum nr 5 w Stalowej Woli, nagrody – słuchawki
Sebastian Idec – za prezentację „Ludzie ze stalową wolą” – Zespół Szkół
Ponadgimnazjalnych im. Króla Jana III Sobieskiego w Stalowej Woli,
nagroda – słuchawki
Daria Dudek, Karolina Budzyńska – za album „Solidarność” w Stalowej Woli”
Liceum Ogólnokształcące im. Komisji Edukacji Narodowej w Stalowej Woli,
nagrody – słuchawki.

Wszystkie nagrodzone dzieła można oglądać i słuchać w zakładce - nagrodzone prace.

Bogusław Kopacz

Stalowa Wola dla Polski

1 września w Stalowej Woli prezes IPN dr Łukasz Kamiński wręczył odznaczenia dla uczestników strajku „Solidarności” sprzed 25 lat. – W sierpniu 1988 roku Stalowa Wola pamiętała o Polsce, dziś Polska pamięta o Stalowej Woli – powiedział Michał Rostek w imieniu odznaczonych.
Uroczystości rozpoczęły się Eucharystią w Kaplicy Akademickiej KUL, celebrowaną przez księdza biskupa Edwarda Frankowskiego, nazywanego powszechnie Biskupem Solidarności. – KUL w Stalowej Woli jest żywym pomnikiem „Solidarności”, jest żywym pomnikiem pontyfikatu Jana Pawła II – powiedział w homilii ksiądz biskup. – Po przełomie po strajku „Solidarności” Huty Stalowa Wola w sierpniu 1988 r. możliwe było szybkie uruchomienie Filii KUL w Stalowej Woli. Filia Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego w Stalowej Woli jako jedyna powstała w okresie PRL, zapewniając później wykształcenie tysiącom młodzieży i służąc lokalnej społeczności.

Zadanie do wypełnienia
– Wielkie dziedzictwo „Solidarności” jest aktualne i trzeba je przekazywać młodym pokoleniom. 21 postulatów „Solidarności” to nie zabytek na liście UNESCO, ale zadanie nadal czekające na wypełnienie – powiedział ksiądz biskup. – 33 lata po podpisaniu Porozumień Sierpniowych i 25 lat po strajku „Solidarności” w Stalowej Woli, które były ważną kartą wolnościową w historii Polski rządzący przyjmują kolejne ustawy antypracownicze. Brak jest dobrej woli władz, nie ma polityki prorodzinnej. Zajmujemy pierwsze miejsce w Unii Europejskiej pod względem ubóstwa dzieci. Próbuje się po raz kolejny zabić ducha narodu polskiego. Ogromna fala emigracji młodzieży objęła ponad 2,2 miliona osób.
Odczuwamy w ojczyźnie brak młodych, twórczych ludzi. Z tych powodów przeżywamy klęskę demograficzną, pod koniec lat 70 było 39 milionów Polaków, a teraz jest nas 38 milionów, trzeba zamykać szkoły i uniwersytety. Polacy stali się przedmiotem politycznych gier, trwa wyprzedaż Polski. Dlatego każdy, komu bliska jest ojczyzna, powinien być we wrześniu na apel „Solidarności” na ulicach Warszawy. Trzeba obudzić sumienia Polaków, a kanonizacja Jana Pawła II wyrwie nas z apatii i pomoże przywrócić ład moralny w ojczyźnie – powiedział ksiądz biskup.
Rocznicowe obchody odbyły się w Auli imienia NSZZ „Solidarność” stalowowolskiego KUL. Przewodniczący Zarządu Regionu Ziemia Sandomierska NSZZ „Solidarność” Andrzej Kaczmarek w sposób szczególny podziękował biskupowi Edwardowi Frankowskiemu, który wspierał związkowców w trudnych czasach stanu wojennego. Stwierdził, że bez pomocy i wsparcia ówczesnego proboszcza kościoła Matki Bożej Królowej Polski w Stalowej Woli i biskupa przemyskiego Ignacego Tokarczuka ideały „Solidarności” nie mogłyby przetrwać. Działalność opozycyjna i trzy strajki „Solidarności” Huty Stalowa Wola w 1988 r. były możliwe dzięki wsparciu i duchowej pomocy Kościoła.
Zebrali w Auli imienia „Solidarności” przyłączyli się do podziękowań, wyrażając wdzięczność dla księdza biskupa owacjami na stojąco.

Jedna „Solidarność”
Patronat honorowy nad uroczystościami objął Piotr Duda przewodniczący Komisji Krajowej NSZZ „Solidarność”. List do uczestników uroczystości odczytał w jego imieniu Tadeusz Majchrowicz zastępca przewodniczącego KK NSZZ „S”. – Bez Was nie byłoby wolnej Polski – stwierdził Piotr Duda, dziękując wszystkim uczestnikom strajku za ich odwagę i wysiłek. – Pamiętajcie o tym, nie tylko przy okazji dzisiejszej rocznicy, ale za każdym razem, gdy ktoś próbuje nam wmawiać, że „Solidarność” była kiedyś, a dziś jej nie ma. Bo niby jaka „Solidarność” strajkowała latem 88?
– Nie ma pierwszej i drugiej „Solidarności” jak głoszą ci, którzy wykorzystali Związek do budowania swojej politycznej i finansowej kariery, a teraz chcieliby ją usunąć na margines życia społecznego. Jest jedna „Solidarność” ludzi, którzy ją tworzyli w czasach, gdy sprzeciw wobec komunistycznego reżimu wymagał szczególnej odwagi, i tych którzy wbili gwóźdź do trumny komunistycznej władzy i ci którzy dołączyli do niej później. Dzisiaj, gdy sytuacja pracujących jest szczególnie trudna, czego Huta Stalowa Wola i wiele innych zakładów tak dramatycznie doświadcza, sierpniowe postulaty nadal pozostają aktualne i zrobimy wszystko, aby je zrealizować. Historia zatoczyła koło. Ludzie, którzy powołują się na solidarnościowe korzenie wprowadzają antypracownicze zmiany w kodeksie pracy, ograniczają prawa obywatelskie, chcą zlikwidować związki zawodowe, pozbawiając je możliwości funkcjonowania. Po 25 latach musimy z tym walczyć
– Piotr Duda podziękował wszystkim związkowym weteranom, którzy walcząc o nasz Związek, są w nim do dzisiaj, dając świadectwo wierności ideałom, Sierpnia i codziennie zdają egzamin z „Solidarności”. Tadeusz Majchrowicz, w imieniu podkarpackiej „Solidarności” dziękował wszystkim uczestnikom strajków w Stalowej Woli, wszystkim którzy tworzyli „Solidarność” Ziemi Sandomierskiej od 1980 r. Dziś prezydent Komorowski mówi o nowych 21 postulatach, ale najpierw trzeba zrealizować te pierwsze, przyjęte w sierpniu 1980 – stwierdził Tadeusz Majchrowicz.

Depozytariusze dziedzictwa
Prezes IPN dr Łukasz Kamiński, który objął honorowy patronat nad uroczystościami, wygłosił wykład o strajkach w 1988 r. i ich znaczeniu w najnowszej historii Polski. – Powstanie „Solidarności” jest jednym z trzech najważniejszych wydarzeń w najnowszych dziejach Polski, obok odzyskania niepodległości w latach 1918 – 1921 i Polskiego Państwa Podziemnego. Te wielkie wydarzenia zmieniły losy Polski, a „Solidarność” wpłynęła na losy świata. Setki tysięcy ludzi, które zdecydowały się wziąć odpowiedzialność za Polskę, uczestnicząc w wielkim ruchu „Solidarności” to nasz wielki polski kapitał. Te trzy zrywy ku wolności jeszcze długo będą wywierać wielki wpływ na nasze dziedzictwo. Można opisywać „Solidarność” poprzez wielkie liczby – 10 milionów ludzi, 100 tysięcy organizacji zakładowych, 1000 biuletynów, ale najważniejsze jest to, jak wielką nadzieję wzbudziła w Polakach. Ilu ludzi z porywu serca chciało coś zmienić, jak wielki był entuzjazm. Po wprowadzeniu stanu wojennego 13 grudnia setki tysięcy straciło nadzieję, ale szybko powstały struktury konspiracyjne, w które zaangażowało się setki tysięcy ludzi. Jednak przedłużanie się stanu beznadziei, sprawiało że z roku na rok działalność opozycyjna była coraz trudniejsza.
– Strajki w 1988 r., w tym strajk w Hucie Stalowa Wola miały przełomowy charakter. Te strajki przełamały poczucie, że nic się nie może zmienić. Pokazały, że jednak można wpłynąć na rzeczywistość. Fakt, że zaangażowały się takie znaczące zakłady jak Huta Stalowa Wola, to sprawiło, że miały niezwykle wymowny charakter i były w stanie wpłynąć także na władzę, która od jakiegoś czasu składała pewne oferty, pod warunkiem rezygnacji z „Solidarności”. One pokazały, że jeśli ma dojść w Polsce do jakichkolwiek zmian, to te zmiany nie mogą się odbyć bez „Solidarności”, że nie ma innej drogi niż powrót „Solidarności” do legalnego działania i rozmowy ze związkiem zawodowym „Solidarność” To że strajkowali tak nieliczni, zaledwie kilka procent w skali Polski to podnosi ich znaczenie i rangę. Dużą rolę w tych protestach odgrywali młodzi robotnicy i studenci. Każdy z nas jest depozytariuszem tego dziedzictwa. Ta idea nie może zaniknąć, ona powróci, a wspólnym zadaniem związkowców i Instytutu Pamięci Narodowej jest przenoszenie tradycji i doświadczenia w kolejne młode pokolenia – powiedział Łukasz Kamiński.

Fenomen Stalowej Woli
– Solidarni zwyciężymy – taki był tytuł wykładu o sierpniowym strajku w 1988 w Hucie Stalowa Wola, wygłoszonego przez dr Marcina Bukałę z IPN Oddział Rzeszów. – Stalowa Wola stanowiła istotny punkt na polskiej mapie struktur opozycyjnych i niezależnej kultury. Dzięki postawie tysięcy pracowników Huty i mieszkańców, wspieranych przez księdza Edwarda Frankowskiego i biskupa Ignacego Tokarczuka, możemy mówić o fenomenie Stalowej Woli w dekadzie lat 80.
– Kiedy prześledzimy dokumenty wytworzone przez PZPR o strajkach w Stalowej Woli sprzed 25 lat, dochodzimy do wniosków, że nikt z ówczesnych włodarzy województwa, co najmniej do maja 1988 roku nie brał pod uwagę możliwości, że w Hucie w Stalowej Woli są możliwe jakieś szersze protesty – stwierdził Marcin Bukała. Na 4 dni przed wiosenną falą strajków, która przetoczyła się przez Polskę 21 kwietnia 1988 r. kilka tysięcy pracowników Huty Stalowa Wola podczas manifestacji domagało się zaprzestania represji wobec związkowców z „Solidarności”. Kwietniowy strajk w Hucie został po dwóch dniach stłumiony przez władze, ale kolejny lipcowy, zakończył się przywróceniem do pracy zwolnionych po kwietniowym strajku. Analitycy spodziewali się w jesieni 88 r. wielkiej fali strajków. 21 sierpnia 1988 r. podczas posiedzenia Biura Politycznego PZPR w Warszawie nie brano pod uwagę możliwości strajku w Hucie Stalowa Wola. W tym samym dniu w Stalowej Woli, podczas spotkania w kościele Matki Bożej Królowej Polski liderzy Związku podjęli decyzję o strajku solidarnościowym Huty od 22 sierpnia. 11 dniowy strajk Huty był możliwy dzięki wsparciu społeczeństwa i Kościoła. Atmosfera i wydarzenia przed bramą numer 3 Huty Stalowa Wola były podobna do Sierpnia 80 i bramy Stoczni Gdańskiej.
Władze ściągały do Stalowej Woli kolejne oddziały ZOMO (byli tu funkcjonariusze z 16 województw) i wojska powietrzno – desantowe. Obawa przed pacyfikacją Huty stawała się coraz bardziej realna. 29 sierpnia 1988 r. podczas posiedzenia Komitetu Wojewódzkiego PZPR w Tarnobrzegu stwierdzono, że do szybkiego zakończenia strajku wymagana jest: „Interwencja sił porządkowych – co uzasadnia status przedsiębiorstwa obronnego, rażąco naruszany wpuszczaniem przez opanowaną przez strajkujących bramą osób niebedących pracownikami oraz opanowanie wydziałów produkcji specjalnej”. W nocy z 29 na 30 sierpnia oficer dyżurny 6 Rejonowego Przedstawicielstwa Wojskowego w Hucie Stalowa Wola zanotował: „Otrzymałem polecenie, aby rano o godz. 7 dwóch oficerów 6 RPW dobrze obeznanych z planem HSW zameldowało się w JW1367. Oficerowie musza mieć ze sobą 2 egz. planu sytuacyjnego HSW wraz z drogami dojazdowymi z zaznaczonymi na czerwono wydziałami i zakładami objętymi strajkiem okupacyjnym. Oficerowie mogą być użyci jako przewodnicy do i po HSW”. Strajk w Hucie Stalowa Wola zakończono na apel Lecha Wałęsy 1 września 1988 r.

Polska pamięta
Prezes IPN Łukasz Kamiński wręczył odznaczenia liderom i uczestnikom strajku „Solidarności” w Hucie Stalowa Wola w sierpniu 1988 r. Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski otrzymali: Stanisław Krupka i Mirosław Cop, Krzyż Wolności i Solidarności: Zdzisław Bełczowski, Wiesław Gajda, Michał Rostek, Ryszard Szymański, Józef Zając. Odznaczenia otrzymali także działający w opozycji na Podkarpaciu: Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Marian Kunc i Marian Witalis, Krzyż Wolności i Solidarności: Barbara Duhl, Bronisław Majchrzak, Adam Ruchlewicz i Jan Wyciślak.
– Solidarność była największym doświadczeniem naszego pokolenia, dziś nazywanym pokoleniem Jana Pawła II, dla którego Nasz Papież jest największym autorytetem. Był to
zryw społeczeństwa ku wolności, na który czekało i któremu poświęcało się bez reszty wiele osób – powiedział Michał Rostek, dziękując w imieniu odznaczonych.
– Droga „Solidarności” nie była prosta i łatwa. Pamiętamy entuzjazm, jaki towarzyszył powstaniu „Solidarności”. Później stan wojenny zgasił tę pozytywną energię społeczna na wiele lat, a Związek nasz zdelegalizował i zmusił do działalności ukrytej. Dopiero długo przygotowywane strajki w 1988 r. wyprowadziły Związek z konspiracji do legalnej działalności.
– Strajk sierpniowy w Stalowej Woli był jednym z najmocniejszych uderzeń w struktury komunistycznego PRL. Był to czwarty gwóźdź do trumny komunizmu w Polsce, jak powiedział kiedyś przewodniczący „Solidarności”. Swoją siłę zawdzięczał nie tyle garstce działaczy „Solidarności”, którzy uwierzyli że musi się udać, nie przestraszyli się
szykan, ale przede wszystkim lokalnej społeczności, która czynnie włączyła się w akcje protestacyjne. Chciałem podziękować w imieniu własnym i kolegów tym wszystkim mieszkańcom Stalowej Woli, pracownikom Huty, którzy popierali naszą ideę „Poprzez „Solidarność do Wolności”. Chciałem podziękować w szczególności Księdzu Biskupowi Edwardowi Frankowskiemu za jego gorące wsparcie, które dawało nam siłę i moc w tym czasie.
Sierpień 1988 był czasem wielkiego egzaminu dojrzałości z wychowania obywatelskiego, który to egzamin społeczeństwo Stalowej Woli i okolic zdało na piątkę. Pragnę podkreślić: jest to ta sama „Solidarność”, zarówno w sensie prawnym, jak i międzyludzkim. Ci sami ludzie, którzy tworzyli ją w czasach, gdy sprzeciw wobec komunistycznego reżimu wymagał odwagi wspólnie z nowym pokoleniem Polaków kontynuują jej przesłanie, wynikające z niezrealizowanych postulatów Polskiego Sierpnia 1980 r. – powiedział Michał Rostek.

O to walczyła "Solidarność" 33 lata temu

21 postulatów Międzyzakładowego Komitetu Strajkowego Stoczni Gdańskiej:

1. Akceptacja niezależnych od partii i pracodawców wolnych związków zawodowych wynikających z ratyfikowanych przez PRL Konwencji nr 87 Międzynarodowej Organizacji Pracy dotyczących wolności związków zawodowych.
2. Zagwarantowanie prawa do strajku oraz bezpieczeństwa strajkującym i osobom wspomagającym.
3. Przestrzegać zagwarantowanej w Konstytucji PRL wolności słowa, druku i
publikacji, a tym samym nie represjonować niezależnych wydawnictw oraz udostępnić środki masowego przekazu dla przedstawicieli wszystkich wyznań.
4. Przywrócić do poprzednich praw:
a. ludzi zwolnionych z pracy po strajkach w 1970 i 1976 r., studentów wydalonych z uczelni za przekonania;
b. zwolnić wszystkich więźniów politycznych (w tym Edmunda Zadrożyńskiego, Jana Kozłowskiego, Marka Kozłowskiego);
c. znieść represje za przekonania.
5. Podać w środkach masowego przekazu informację o utworzeniu Międzyzakładowego Komitetu Strajkowego oraz publikować jego żądania.
6. Podać realne działania mające na celu wyprowadzenie kraju z sytuacji kryzysowej poprzez:
a. podanie do publicznej wiadomości pełnej informacji o sytuacji społeczno-gospodarczej;
b. umożliwienie wszystkim środowiskom i warstwom społecznym uczestniczenie w dyskusji nad programem reform.
7. Wypłacić wszystkim pracownikom biorącym udział w strajku wynagrodzenie za okres strajku jak za urlop wypoczynkowy, z funduszu Centralnej Rady Związków Zawodowych (CRZZ).
8. Podnieść zasadnicze uposażenie każdego pracownika o 2 tys. zł na miesiąc jako rekompensatę dotychczasowego wzrostu cen.
9. Zagwarantować automatyczny wzrost płac równolegle do wzrostu cen i spadku wartości pieniądza.
10. Realizować pełne zaopatrzenie rynku wewnętrznego w artykuły żywnościowe, a eksportować tylko nadwyżki.
11. Znieść ceny komercyjne oraz sprzedaż za dewizy w tzw. eksporcie wewnętrznym.
12. Wprowadzić zasady doboru kadry kierowniczej na zasadach kwalifikacji, a nie przynależności partyjnej, oraz znieść przywileje Milicji Obywatelskiej, Służby Bezpieczeństwa i aparatu partyjnego poprzez: zrównanie zasiłków rodzinnych, zlikwidowanie specjalnych sprzedaży itp.
13. Wprowadzić na mięso i jego przetwory kartki – bony żywnościowe (do czasu
opanowania sytuacji na rynku).
14. Obniżyć wiek emerytalny dla kobiet do 55 lat, dla mężczyzn do 60 lub przepracowanie w PRL 30 lat dla kobiet i 35 dla mężczyzn bez względu na wiek.
15. Zrównać renty i emerytury starego portfela do poziomu aktualnie wypłacanych.
16. Poprawić warunki pracy służby zdrowia, co zapewni pełną opiekę medyczną
osobom pracującym.
17. Zapewnić odpowiednią ilość miejsc w żłobkach i przedszkolach dla dzieci kobiet pracujących.
18. Wprowadzić urlop macierzyński płatny przez okres 3 lat na wychowanie dziecka.
19. Skrócić czas oczekiwania na mieszkania.
20. Podnieść diety z 40 do 100 złotych i dodatek za rozłąkę.
21. Wprowadzić wszystkie soboty wolne od pracy. Pracownikom w ruchu ciągłym i systemie czterobrygadowym brak wolnych sobót zrekompensować zwiększonym wymiarem urlopu wypoczynkowego lub innymi płatnymi dniami wolnymi od pracy.

Sierpień Stalowej Woli
wystawa plenerowa
w 25 rocznicę strajków „Solidarności”

Przy bramie numer 3 Huty Stalowa Wola od 25 czerwca czynna jest plenerowa ekspozycja w 25 rocznicę strajków „Solidarności”. „SOLIDARNOŚCI i PRACY Sierpień Stalowej Woli 22.08. – 1.09.1988” – taki jest tytuł rocznicowej wystawy.

Wystawa powstała w miejscu, w którym w czasie sierpniowego strajku spotykało się tysiące strajkujących pracowników i wspierających strajk mieszkańców. Opanowana przez strajkujących brama stała się, pomimo milicyjnych blokad, arterią komunikacyjną, przez którą szła pomoc dla strajkujących. Plenerowa ekspozycja została zorganizowana wspólnie przez Zarząd Regionu Ziemia Sandomierska NSZZ „Solidarność” i Muzeum Regionalne w Stalowej Woli. Autorem scenariusza jest Bogusław Kopacz – rzecznik prasowy Zarządu Regionu Ziemia Sandomierska NSZZ „S”.

Dwadzieścia wielkoformatowych fotografii, opatrzonych krótkimi opisami, przypomina gorącą atmosferę sierpniowych dni wielkiego strajku „Solidarności” Huty Stalowa Wola. Strajk okupacyjny pracowników Huty Stalowa Wola w sierpniu 1988 r. miał najważniejszy i kluczowy postulat – przywrócenie NSZZ „Solidarność”, zdelegalizowanego po wprowadzeniu stanu wojennego. Władze zostały zaskoczone sierpniowym strajkiem. Nikt się nie spodziewał, że po raz trzeci „Solidarność” zorganizuje strajk w Hucie. Przez 11 dnia władze konsekwentnie stosowały pokaz siły. Blokady, śledzenie, propaganda, kordony milicji, ZOMO, kolumny wojska, przeloty śmigłowców.

Strajk był wspierany przez mieszkańców miasta, regionu i środowiska solidarnościowe w Polsce. Strajk wspierali duszpasterze, z księdzem Edwardem Frankowskim, nazywanym później powszechnie Biskupem Solidarności. Strajk zakończył się 1 września o 19.00 na stanowczy apel przewodniczącego „Solidarności” Lecha Wałęsy. Dziękując za solidarność Komitet Strajkowy stwierdził: „Jesteśmy przekonani, że w razie potrzeby staniemy znowu solidarnie do walki o nasze pracownicze i narodowe prawa”.

Szef MSW gen. C. Kiszczak powołał specjalną grupę, celem zdyskredytowania środowiska solidarnościowego Stalowej Woli. Specjalna grupa MSW, kierowana przez gen. C. Kiszczaka, kierowała falą represji po strajku. Pomimo sprzeciwu władz, sierpniowe strajki w Stalowej Woli, na Śląsku i Wybrzeżu zapoczątkowały czas trudnych, demokratycznych przemian w Polsce.

Plenerowa ekspozycja stanie się miejscem, w którym pracownicy Muzeum Regionalnego będą prowadzić lekcje o „Solidarności” dla młodzieży szkolnej. Wystawa przy bramie numer 3 Huty Stalowa Wola będzie czynna do końca października.

Stalowa wola – zwykli ludzie
niezwykle czyny

Prawie 100 dzieci z grup 6 – latków wykonało ponad 20 barwnych i ciekawych prac w konkursie pod hasłem” „Stalowa wola – zwykli ludzie – niezwykłe czyny”, zorganizowanego w 25 rocznicę strajków „Solidarności” Huty Stalowa Wola.

Na uroczyste rozstrzygnięcie konkursu w Miejskim Domu Kultury w Stalowej Woli 17 czerwca przybyło kilkaset przedszkolaków wraz z paniami opiekunkami ze wszystkich
miejskich przedszkoli. Spotkanie rozpoczęło się spektaklem teatru „Przytulanka” z Spółdzielczego Domu Kultury ze Stalowej Woli, który przygotował przedstawienie „Trzy życzenia złotej rybki”.

Potem na scenę wyszło 94 dzieci z przedszkoli – laureaci konkursu plastycznego, razem z paniami wychowawczyniami. Wszystkie dzieci otrzymały zestaw nagród – klocki lego, ufundowane przez Samorząd
Miasta Stalowa Wola i PZU Stalowa Wola. IPN w Rzeszowie, który objął patronat nad konkursem, ufundował dla wszystkich dzieci zestawy kredek. PSS „Społem” w Stalowej Woli przygotował dla wszystkich przedszkoli kosze ze słodyczami. Zarząd Regionu Ziemia Sandomierska NSZZ „Solidarność” przygotował dyplomy dla wszystkich uczestników konkursu i pań wychowawczyń.

Nagrody dla dzieci na scenie MDK wręczali: prezydent miasta Stalowa Wola Andrzej Szlęzak, przewodniczący Zarządu Regionu Ziemia Sandomierska NSZZ „Solidarność” Andrzej Kaczmarek, zastępca przewodniczącego Międzyzakładowej Organizacji Związkowej NSZZ „Solidarność” Huty Stalowa Wola Kazimierz Rychlak, prezes PSS
„Społem” Stalowa Wola Jacek Nowicki i Anna Brodziak z PZU Stalowa Wola.

Wśród gości przybyłych na uroczystość był Dariusz Byszuk – naczelnik Oddziałowego Biura Udostępniania i Archiwizacji Dokumentów Instytutu Pamięci Narodowej Oddział w Rzeszowie, Marek Gruchota – dyrektor Miejskiego Domu Kultury w Stalowej Woli i Kazimierz Czernik – zastępca przewodniczącego MOZ NSZZ „Solidarność” Huty Stalowa Wola.

Zorganizowanie uroczystego spotkania dla kilkuset przedszkolaków było możliwe dzięki zaangażowaniu Miejskiego Domu Kultury. Dzięki opiece, zaangażowaniu i inspiracji wielu pań wychowawczyń i dyrekcji przedszkoli powstało wiele kolorowych prac, z ciekawymi pomysłami plastycznymi. Wszystkie prace przedszkolaków są prezentowane na wystawie, zorganizowanej przez Miejski Dom Kultury.

Konkurs plastyczny dla przedszkolaków to pierwszy etap konkursów dla dzieci i młodzieży, zorganizowanych w 25 rocznicę strajków „Solidarności” w Stalowej Woli przez Zarząd Regionu Ziemia Sandomierska NSZZ „S”, MOZ NSZZ „S” Huty Stalowa Wola i MOZ NSZZ „Solidarność” Pracowników Oświaty w Stalowej Woli.
Patronat nad konkursami objął Oddział Instytutu Pamięci Narodowej w Rzeszowie. Do Zarządu Regionu napłynęło już wiele prac plastycznych uczniów szkół podstawowych oraz prac młodzieży z gimnazjów i szkół ponadgimnazjalnych, między innymi w formie prezentacji multimedialnych i albumów. Uroczyste
rozstrzygnięcie konkursów na tych etapach, wraz z wręczeniem nagród, nastąpi po wakacjach.

Celem organizowanych konkursów jest rozwijanie wyobraźni plastycznej, rozbudzanie twórczej postawy dzieci i młodzieży i przekazanie młodemu pokoleniu wartości i znaczenia zmagań o wolność, które podjęli uczestnicy strajków w Stalowej Woli. Galeria zdjęć z finału konkursu dla przedszkoli

Konkurs dla przedszkolaków

17czerwca o godzinie 10.00 w Miejskim Domu Kultury w Stalowej Woli rozpoczyna sięuroczyste rozstrzygnięcie konkursu plastycznego dla przedszkolaków. Prawie 100 dzieci z grup 6 – latków wykonało ponad 20 barwnych i ciekawych prac w konkursie „Stalowa wola – zwykli ludzie – niezwykłe czyny”.
Konkurs został zorganizowany w 25 rocznicę strajków „Solidarności” w Stalowej Woli przez Zarząd Regionu Ziemia Sandomierska NSZZ „S”, MOZ NSZZ „S” Huty Stalowa Wola i MOZ NSZZ „S” Pracowników Oświaty w Stalowej Woli. Patronat nad konkursem objął Oddział IPN w Rzeszowie. Dzięki opiece, zaangażowaniu i inspiracji wielu pań wychowawczyń i dyrekcji przedszkoli powstało wiele kolorowych prac, niezwykle inspirujących, z ciekawymi pomysłami plastycznymi. Wszystkie prace przedszkolaków będą prezentowane na wystawie, zorganizowanej przez Miejski Dom Kultury. Uroczyste spotkanie, z udziałem wszystkich przedszkolaków z grup 6 – latków ze Stalowej Woli rozpocznie się przedstawieniem teatru lalkowego z Rzeszowa. Potem nastąpi wręczenie dyplomów i nagród – zestawów klocków, dla wszystkich uczestników konkursu. Na wszystkie grupy przedszkolaków będą czekały kosze ze słodyczami. Zorganizowanie uroczystego spotkania dla kilkuset przedszkolaków było możliwe dzięki zaangażowaniu i pomocy Miejskiego Domu Kultury, Samorządu Miasta Stalowa Wola, PZU Stalowa Wola i PSS „Społem” Stalowa Wola.

Szanowni Państwo
Dyrektorzy szkół i przedszkoli
w Stalowej Woli

W 2013 r., wraz z całą społecznością naszego miasta, będziemy obchodzić i wspominać jubileusze powstania Huty i miasta Stalowa Wola oraz 25 rocznicy strajków „Solidarności” w Stalowej Woli.
Zarząd Regionu Ziemia Sandomierska NSZZ „Solidarność” powołał Komitet Honorowy i Komitet Organizacyjny obchodów 25 rocznicy strajków „Solidarności” w Stalowej Woli. Celem naszych działań jest włączenie w program obchodów środowisk społecznych i przekazanie młodemu pokoleniu wartości i znaczenia zmagań o wolność, które podjęli uczestnicy strajków w Stalowej Woli. Dlatego, w uzgodnieniu z Prezydentem Miasta Stalowa Wola, Urzędem Miasta Stalowa Wola, Starostą Powiatu Stalowowolskiego i Starostwem Powiatowym w Stalowej Woli, podjęliśmy inicjatywę zorganizowania konkursów plastycznych dla przedszkolaków i uczniów szkół podstawowych oraz konkursu literackiego dla uczniów szkół gimnazjalnych i ponadgimnazjalnych na terenie Stalowej Woli.
Zwracamy się do Państwa oraz grona pedagogicznego z prośbą o włączenie się w organizację jubileuszowych konkursów. Na naszej stronie wszyscy zainteresowani znajdą informacje dotyczące konkursu oraz materiały edukacyjne i informacyjne.
Po prawej stronie znajdują się pliki do pobrania - regulaminy konkursów, karty zgłoszenia oraz zgoda.

Stalowa Wola dnia, 12.04.2013 r.